کد مطلب:106836 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:144

[صفحه 540]

(صبر و پایداری به اندازه ی غم و اندوه می رسد، و هر كس در هنگام مصیبت دست بی تابی بر زانو زند اجر و پاداش خود را تباه كند.) خداوند برای شكیبایی انسان در مقابل مصیبت، نیرو و استعدادی در او نهاده است، پس هر كس استعداد كامل داشته باشد این مقدار از شكیبایی از طرف خداوند به او افاضه می گردد، و كسی كه استعداد این فضیلت را كمتر داشته باشد بلكه ضد آن یعنی بی تابی را پیشه كند اجر و پاداشی را كه در برابر صبر و شكیبایی مقرر شده از دست داده است. امام (ع) آن چیزی را كه به طور معمول لازمه ی بی تابی است یعنی زدن دستها بر روی زانوها، كنایه از بی تابی آورده است. و بعضی گفته اند، بلكه اجر و پاداش قبلی این شخص از بین می رود، زیرا شدت بی تابی باعث قضای ناگواری الهی و غضب او، و بی توجهی به مصیبت سبب اجری است كه به بردباران وعده داده شده، و این خود انگیزه برای از بین رفتن حسنات از لوح دل و نابودی آنچه لازمه ی صبر یعنی اجر و پاداش اخروی است.

صفحه 540.